Certain things are going from bad to worse sometimes....

“ We all need to feel needed, we all want to feel wanted, we all love to feel loved….”

I never thought that I could be involved with a guy younger than me. To me, it was never expected since I go for matured guys. Pero ng makilala ko si Allan, biglang nabago ang lahat.

Madalas kami sa Olongapo ng mga friends ko, we traveled almost twice a week pag weekend kasi andoon yong family ng bestfriend ko, si Bong. Siyempre, aside from going to Subic for a splash and shopping, andoon din yong gimik pag gabi. Ika nga, quality stuff are noticeable in the market dahil maraming Amboy ang makikita mo on street. From service boys to discreet guys, marami doon lalo na sa Cali Beach.

Doon din ako first time na nagpalagay ng tattoo, sa House of Pain, along Magsaysay Ave, on my left arm.. I never regretted to have one kasi talagang sulit sa ganda… (Try niyo din sa kanila). Meron silang exclusivity sa kanilang customer. Once na ginawa sayo, exclusive na ikaw lang talaga ang mayroon. My tattoo was even photographed and featured/shown in a TV show (kaso split seconds lang… ok lang at least nakatikim ng Tv esposure yong left arm ko).

One time nga we hired a service boy who happened to be a security guard in Manila. We are four in a row kaya namaga yong jaw noong mama.. (he.he.hehe.) sa sunod-sunod na service sa amin. It was always a fulfilling moment pag nasa Gapo kami. Super enjoy talaga..grabee..

Life itself has to be larger than everything we encounter within it.

It was mid-summer when I met Allan. He was 16 that time. Medyo patpatin pero guwapo. Walang pasok noon kaya gimik sila lagi. Louie, our teacher-friend introduced Allan to us, estudyante daw niya. Hmmm. Mahiyain na bata pero mukhang palaban….. We invited Allan for a drinking spree sa pad ni Louie, just infront of Olongapo General Hospital.

At his age, Allan drinks a lot. Mukhang x2 yong mga nainom niya kaysa sa akin. Ok naman yong mga revelations niya habang he’s getting tipsy. From family problems, personal matters and even lovelife. Habang tumatagal, lalong nakikilala ko si Allan. Habang paubos na ang beer namin, lumabas lahat ng kasamahan naming maliban kay allan to buy more beers. Kaming naiwang dalawa, so I took the chance para gawin ang lahat siguro nadala na rin ako sa nainom namin. At first, hesitant pa siya, but all ends well bago pa bumalik sina Louie. Hindi ko tipo ang mag abot ng pera, but sa nakita k okay allan, he needs it para may magastos naman siya. Dumukot ako and I gave him 300, pero he refuse to take all, 100 lang daw pwede na. Na touch naman ako on his gesture. I insist, pero talagang ibinalik niya yong 200 sa akin. Tinuloy naming ang inuman without them knowing na may nangyari na sa amin. Past 12 na ng magpaalam sila. I pinched a smack kiss sa kanya bago umalis.

Natapos kaming uminom at natulog na rin.

Kinabukasan, I woke up by a knock on the door.. Medyo half sleep pa ako ng buksan ko. Si Allan bumalik. Akala ko kung ano na, but he handed-over to me the lighter which he unintentionally took ng umalis sila kagabi. I was surprised, kasi lighter lang, but he took the effort of giving it back to me. After giving him a breakfast, umalis din siya. This time, I gave my number para kung gusto niya akong tawagan at lumuwas ng Manila, welcome siya sa tinutuluyan namin.

Nang bumalik kami sa Manila, I was not hoping na tatawagan niya ako or magkikita pa kami dahil opening na ng klase. To my surprise, bigla na lang siyang tumawag at nasa Victory Liner daw siya. Umalis daw siya ng Gapo para mag hanap ng trabaho coz hindi daw siya makakapasok ngayong pasukan dahil nag kasakit ang mother niya. Sinundo ko siya sa terminal at naawa ako coz he was totally haggard at matamlay. Niyakap ko siya despite of the crowd. Okey lang, isipin na lang nila na he is my younger brother.

Pinatuloy ko siya sa bahay at habang nasa office ako, siya naman ang nag aasikaso ng lahat ng trabaho sa bahay. Unti-unting bumalik ang sigla at dati niyang katawan. I told him na saka na lang siya mag hanap ng trabaho, kailangan niya munang lumakas at maging okey ang health niya. In almost 2 months, nakita ko ang development niya. Mas lalong naging matingkad ang hitsura niya.

I told him na maybe its about time na tulungan ko siya find a job. I was there when tried in several food chain stores….. I even asked my friends in Makati na kahit janitor kung puwede siyang ipasok….. I emailed several agencies para mag-submit ng kanyang resume. Pero halos maubos ang pasensya at halatang malapit ng sumuko si Allan dahil lahat wala kaming natanggap na confirmation. Ang dahilan, undergrad siya sa high school….

I asked him not to feel disappointed and not to loose hope. I even encourage him na baka puwede muna siyang bumalik ng Olongapo to finish his high school at akong bahala, pahihiramin ko siya ng panggastos. However, he refused kasi ayaw daw niyang dumepende sa akin, and he promised daw to himself na hindi siya uuwi hanggang hindi siya kumikita ng pera.

Fine! Tutal happy naman ako with him kasi may naiiwan sa bahay at may makasama ako. We slept in the same bed na parang mag-asawa ang dating.. Dahil bata pa nga, I just feel na he’s my younger brother na yumayakap sa akin pag gabi. But I feel that I started to love him… Hindi ko lang puwedeng ipadama sa kanya kasi he’s too young to get involved.. Maybe time will come na ako na mismo ang magsasabi sa kanya about my feelings towards him.

One night, sinundo ako ni Mhar, my friend working in a gaybar, sa bahay. I introduced Allan to him at bigla siyang nagulat dahil may potential daw ang bata. I told him na hindi puwede kasi 16 pa lang siya. He even offered me na puwede naman siya as GRO, yong walang sayaw pero pwedeng i-table ng mga guests. Kahit na…. I won’t allow him to work in a bar! Hindi ko alam na naririnig pala ni Allan ang usapan naming ni Mhar. Umalis kami ni Mhar at pumunta sa bar nila.

Pag uwi ko ng bahay kasama ko sina Dave, Mark and the rest of MDs. Inuman at kuwentuhan. Naki join din sa amin si Allan at mukhang enjoy naman ito. At least, nakakilala siya ng mga bagong kaibigan.

One time, Allan asked me about the job Mhar is offering. Sinabi daw sa kanya ni Dave na madaling kumita sa bar. Patable-table at konting inom, pera na. I told him to forget everything dahil ayaw ko siyang magtrabaho doon. Hindi na siya nag pumilit pa.

One day, dumating ako sa bahay galing sa opisina at nakita kong medyo may problema si Allan. Yon pala his step brother (apat silang magkapatid sa ina and allan is the youngest) called him at sinabing isinugod yong mother nila sa hospital. I know Allan needs money, pero that time kapos ako sa pera. Naawa ako sa kanya kasi wala akong maitulong. Gusto daw niyang umuwi so inabutan ko siya ng pera pamasahe.

Umuwi si Allan promising me that he’ll be back pag maayos na ang condition ng mother siya.

Kinabukasan, nakita ko na lang na nakabalik na siya… sinabi niya sa akin na malaki daw ang hospital bills ng mother siya…

Naawa ako sa kanya kasi wala man lang akong maibigay.. Although, nauunawaan siya ako pero he asked me to help him find money.. Then binanggit niya about the work that Mhar is offering…. Heto na… I think I really have to allow him kahit labag sa kalooban ko… I just ask him kung kaya niyang sikmurahin ang lahat na puwedeng mangyari sa loob ng bar. Wala naman daw dapat akong ikabahala coz Mhar is there and he will not allow him to go beyond.

Kahit ayaw ko, napilitan akong payagan si Allan. Actually, pinahiram ko pa siya ng damit para naman presentable ang hitsura.

Habang tinutulungan ko siyang magbihis, he hug me so tight and kiss me. Huwag daw akong mabahala coz he will never leave me and let me down.

Habang paalis siya ng bahay, parang nakaramdama ko ng guilt at kaba coz I don’t know what will happen after.

Panay ang tawag ko kay Mhar sa club pero hindi niya sinasagot kasi bawal pala sa kanila. So what I did is to wait awake the whole Saturday night.

I waited until morning.. 4pm….5pm…6pm… wala pa si Allan! I was worried so i called Mhar. Nasa food plaza daw sila and they are on their way home. Laking pasasalamat ko dahil okey naman sila.

When Allan got home, I’ve seen his pleasant face. From being awful last night, medyo naging maaliwalas na ngayon. On his hand is Andok’s and a tray of pancit. Pasalubong na almusal daw sa akin… sabay daw kaming kakain.

Habang kumakain, tuwang-tuwa siyang inilabas ang perang kinita niya. I was surprised to see almost 4,000. Ngayon lang daw siya nakahawak ng ganong pera. At last, may pambayad na daw siya ng bills ng mother niya.

I asked Allan to send the money the following day, but he insisted to travel to Olongapo right away. Alam kong pagod at inaantok siya, pero bakas ko sa mukha niya ang pag-aalala sa kanyang ina at di ko siya pinigilan. Pagkatapos naming mag-almusal hinatid ko sya sa bus terminal.

Bumalik ako sa bahay na iniisip kung tama pa na pumayag akong maging GRO si Allan. Alam kong kapos siya sa pera, pero parang hindi ko matanggap na sa ganoong paraan niya kikitain. Andoon yong kaba ko na baka tuluyan na niyang panindigan ang trabahong iyon dahil nga sa madaling kumita ng pera.

Gabi na ng bumalik si Allan at masaya niyang ibinalita sa akin na tapos na lahat ang bayarin.

Aktong itatanong ko na sana sa kanya kung itutuloy pa niya ang pagpasok sa club, pero inunahan niya ako. Hindi daw ba sasama ang loob ko at papayagan ba daw niya akong pumasok siya sa club? I’ve seen his enthusiasm na gusto niyang bumalik at nakita ko rin na natutuwa siya dahil nga sa laking perang nahawakan niya kagabi. wala akong magagawa kasi he needs financial support which I couldn’t give. Doon ko na feel na dahil sa love niya sa mother niya, kahit ano gagawin niya at andoon lagi ako sa tabi niya to suppot and advice him.

Wala akong karapatang pigilan siya …. kaya sabi ko na lang kung masikmura niya ang kalakalan sa loob, okey lang sa akin. Sa mga oras na iyon, tila may bumabagabag sa akin. Paano kung tuluyan na siyang malugmok sa ganoong klaseng trabaho? Paano kung matulad siya sa iba na lulon sa masamang bisyo? Paano kung may mangyari sa kanya? God forbid, huwag naman sana!

Maaga kaming natulog dahil puyat siya at may pasok ako kinabukasan…..

Nag improve si Allan. Naging conscious na siya sa pagpapaganda ng kanyang katawan. Natuto siyang mag-ayos at talagang malaki ang naging transformation niya. He started to be vain sa kanyang katawan. From whitening lotion, pagpapalagay ng braces, etc. Ang dami ng tumatawag….. Dahil sa nakita niyang malaki ang kikitain niya not being a GRO only, pumayag siya na pumatol sa kanyang mga customer. But before that, sa akin siya humingi ng permiso, na kahit ayaw ko, wala akong magagawa kasi he needs financial support which I couldn’t give. Doon ko na feel na dahil sa love niya sa mother niya, kahit ano gagawin niya at andoon lagi ako sa tabi niya to suppot and advice him.

Sa paglipas ang mga araw, naging madalas nga ang pagpasok ni Allan bilang GRO sa Club at halos gabi-gabi rin na binibigay niya sa akin ang kanyang naipon. This time, binigyan siya ng pangalan ni Mhar….Lester.

Hindi pa rin siya nakalimot sa akin. Andyan yong pasalubungan niya ako ng almusal… Ibigay sa akin ang mga imported na regalo from his guests kung hindi niya gusto… at ang pagbigay sa akin ng pera pandagdag sa panggastos sa bahay…

Lumipat kami ng mas malaking apartment, along with Mark, yong isa naming friend na MD rin. Naging okey naman ang lahat, kasi at least marami na kami sa bahay.

Mark lives in Paranaque.. Malayo sa kanilang club. Dati siyang member ng afternoon variety show noon at napilitang maging MD. May syota siyang babae who is working as a GRO also sa isang Club sa Timog. Kinausap ako ni Mark to live with them, kasama si Allan, para naman may magbabantay ng uupahan nilang apartment pag gabi dahil nga sa umaga ang work ko. Marami kasing gamit si Mark at para daw may kampante sila na may maiiwan sa bahay habang nasa trabaho sila, pinilit nila ako. Sa akin lang daw ang pambayad ng ilaw at tubig. Super bait din siya at parang matandang kapatid ang turing niya sa akin.


Ngunit sa araw-araw na pagpasok ni Allan sa club, tila nay napansin akong kakaiba sa kanya.. He started to act differently… Then later on, nalaman ko na sumama pala siya often sa iba taking some prohibited drugs. I admit, I also used drugs, but not often….pag may gimik lang at hindi ko pinapakita yon sa kanya…

One day, nag undertime ako sa office and I hurriedly go home before noon. I was surprised to see him and his friends having a pot session sa bahay. Nabigla siya at di makapagsalita. Hinihintay na magalit ako or magwala. Pero dahil nga sa mahal ko siya at ayaw kong mapahiya siya sa mga kaibigan niya, hinayaan ko na lang muna. Mark told me about what is happening when I am away. Madalas palang ginagawa nila yon.

Labis ang paghingi niya ng sorry sa akin.

“Some habits are harder to break than others. Often, even if we do manage to stop ourselves from doing something that isn’t so smart, we end up taking on an alternative activity of dubious merit.”

Di ko alam kong bakit hinayaan ko pa rin siya sa mga sumunod pang araw. The worse, mukhang naging mahina ako dahil I became part of this habit.



Because of the contradicting time naming dalawa ( I worked in the morning and he worked at night), every weekend lang kaming nagkakasama. One time, when we were sleeping together, I attempt to have sex with him, but he refused… Huwag na daw. I asked him why, sagot niya, hindi na daw siya yong dating Allan.. Dahil daw sa work niya, hindi na daw siya karapatdapat sa akin. I know how he feels that time. Mukhang dumating na kinakatakot ko… ang kamuhian niya sarili niya and started to self-pity. Hindi ko siya pinilit… This time, mas sinisisi ko sarili ko sa naging response niya…Despite of everything, naging mas malapit ako sa kanya, pero unti-unti, siya ang umiiwas sa akin.

Siya na rin ang nag-open na hindi na niya puwedeng ibigay ang sarili niya ng buo dahil nga sa tingin niya, madumi na siyang tingnan. I deserve someone better. Hindi niya daw ako masisisi. Sinabi ko sa kanya na ako pa rin ito, at ipaglalaban ko siya. I advised him not to feel self-pity at kahit ganoon ang trabaho niya, huwag na huwag niyang alisin ang self-respect.

Dahil dito, nagkaroon kami ng hindi pagkakaintindihan an humantong sa paghihiwalay ko ng tirahan. Dahil na rin sa kahit anong advise ko sa kanya, nabago na siya ng sistema.

I asked Allan na kailangan kung umalis dahil sure na ako na marunong na siya at natuto na siya how he can survive. Pero scapegoat ko na lang yon…Actually, natatakot ako sa pwuedeng mangyari sa kanya.. at dahil na rin sa hindi ako mapakali every night. Sa una ayaw niya, but I was firmed with my decision na umalis. Pumayag na rin siya.

I admit, it was difficult for me.. I promised him na hindi ko siya iiwan, pero I have my own life at hindi ko na rin ipipilit ang sarili ko sa kanya. Isa lang ang assurance ko sa kanya, that in case he needs someone kung hindi na niya kaya, I will be there.

"Giving someone all your love is never an assurance that they will love you back. Don't expect love in return; just wait for it to grow in their heart; but if it does not, be content it grew in yours."